- ağlar
- sif. Ağlayan, gözüyaşlı, gözü yaşla dolu. Kişi ağlar gözilə qıldı fəğan; Söylədi oğlu: – Ağlama, babacan! M. Ə. S.. Seyid ağlar gözü ilə başladı: – Mən Kirmanşahda ikən gecə röyada cəddimi gördüm. Ə. H.. Ağlar gözümdə qanə dönər əşki-həsrətim. H. C.. // məc. Qüssəli, ələmli, kədərli, fəlakətli, müsibətli.◊ Ağlar günə düşmək – bax ağlar (günə) qalmaq. Ağlar (günə) qalmaq – yiyəsiz qalmaq, xaraba qalmaq, bədbəxt olmaq, müsibətə düşmək. Ağlar (günə) qoymaq – bədbəxt etmək, dərdə salmaq, müsibətə salmaq. Nə sövdadır yenə düşüb başına; Oğul, gedib, ağlar qoyma sən bizi. «Aşıq Qərib».
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.